از صداها من گریزان    *   از نگاه ها من هراسان

می دوم بی هیچ بهانه    *    چون کبوتر پی دانه

من ندانم که چه خواهم    *    که به چیست هر نگاهم

بی تأمل، بی بهانه،صادقانه    *   حرف دل با که توان زد،خالصانه؟

هر صدایی،هر نگاهی،هر حضوری   *    حرف دل را میکشد،مانند موری

حرف دل باید بماند خفته،انگار   *    تا زمانه بنشاند رویش زنگا ر

(یه شعر از خودم،تقدیم به همه ی اونایی که نمیتونن حرف دلشونو به کسی بگن...!)